πρικύς

-ιά, -ιό και -ύ, Ν

(στον Ερωτόκρ.)

1. πικρός

2. μτφ. δυσάρεστος, λυπηρός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πικρός με μετάθεση τού -ρ- και κατάλ. -ύς κατά το αντίθετο γλυκύς].